Spelletje

Deze weken staan voor velen van ons in het teken van de kadernota en daarmee in sommige gevallen ook van bezuinigingsvoorstellen met het oog op het ravijnjaar. Dat is serious business en absoluut geen spelletje; al drong de vergelijking met mikado zich de afgelopen periode geregeld aan mij op. Onze subsidie is bij de gemeente namelijk verdeeld in heel veel verschillende ‘potjes’, wat leidt tot allemaal aparte beschikkingen en opdrachten. Door het zo te presenteren, lijken het bijna op zichzelf staande activiteiten waarin je naar willekeur kunt knippen.

De werkelijkheid van ons werk is natuurlijk anders. Bezuinig je op de ondersteuning van vrijwilligers, dan moet het wijkteam vaker maatwerk inzetten. Korten op buurtkamers? Dan zullen inwoners zich met eenzaamheidsklachten melden bij de huisarts of een beroep doen op ondersteuning vanuit de Wmo. Een stapel mikado stokjes dus; als je er één uittrekt weet je niet altijd vooraf waar het gaat schuiven, maar schuiven gaat het…

We hebben de afgelopen jaren met elkaar veel inzet gepleegd om dit mechanisme duidelijk te maken. En er glooit gelukkig licht aan de horizon. Sommigen van ons zijn (bijna) zo ver dat er daadwerkelijk IZA transformatiemiddelen worden ingezet voor het welzijnswerk. En we hebben natuurlijk de onvolprezen SPUKs waarmee we de gaten die het ravijnjaar slaat kunnen dichten. Toen ik laatst een trui zag met de tekst ‘Fuck it, SPUK it’ kon ik een glimlach niet onderdrukken. We maken er wat van!

De komende maanden worden spannend. Naast het ravijnjaar waar we op af denderen treedt er ook een nieuwe regering aan met plannen die we niet goed kunnen overzien. Maar ondanks alles overheerst bij mij het optimisme. Over het dal heen ziet de toekomst er zonnig uit. Nu gewoon drie keer achter elkaar zes gooien.

Marieke Voogt