Verdiwel intervisiegroep: ‘Ken je dat gevoel?’

“Ken je dat gevoel?”. Een fragment uit een liedtekst van de in april jl. overleden grootheid Paul van Vliet. Ken je dat gevoel? Een zin die past om uit te leggen waarom de bijna spontaan ontstane intervisie groep van een aantal Verdiwel-leden zo succesvol voelt. Het moet een klein jaar geleden zijn geweest, dat een aantal collega-bestuurders de oproep deed voor een intervisie-vorm, maar dan anders.

Ken je dat gevoel? Dat je weet er iets te gebeuren staat, waar je deel van wil zijn, maar nog niet weet waarom?
Ken je dat gevoel? Dat daar waar bestuurders bijeenkomen, direct woorden als ‘structuur’, ‘vertrouwelijkheid’ en ‘facilitering’ op de plinten staat?
En ken je dat gevoel? Als dat eens níet aan de orde is en een groep mensen ervoor kiest om het eens anders te doen?
Want allen (her)kenden dat gevoel van relatieve eenzaamheid in de baan. Dat gevoel van verbondenheid met je partners in de regio, maar dat gevoel van drempelloos delen onder gelijken. Dat gevoel van een idee hebben, schaven aan een strategie en de laatste randjes willen slijpen aan de ervaring en denkkracht van een collega.
Ken je dat gevoel? Waarbij je je realiseert dat we uiteindelijk in essentie worstelen met dezelfde uitdaging en dat nu net dit realiseren doet relativeren?
Ken je dat gevoel? Dat gevoel van dat er twee interessante onderwerpen op de agenda stonden en drie niet vermeldde – maar niet minder interessante – het bleken te winnen?
Dat gevoel van: “Oh, maar hier heb ik iets aan!”
Ken je dat gevoel? Dat niet iedere bijeenkomst zo succesvol is en dat soms iemand moet helpen de waterpas te hanteren? En dan te voelen dat dat goed is?
Ken je dat gevoel? Dat je niet goed weet hoe je verder moet, de kwetsbaarheid van het noodzakelijke voelt, maar dat elke poging het waard is? Dat is het gevoel dat ik krijg voor, na en tijdens bijeenkomsten van onze intervisiegroep. Een vorm waarbij waarschijnlijk het woord intervisie zich zou beschamen. Een vorm die via structuur, fluïde wordt en dan onverwacht weer in vaste vorm landt. Een vorm die in de randen sterke banden doet groeien tussen mensen. Een vorm die niet staat voor de eeuwigheid. Maar wel een vorm die nú nodig is.

Ken je dat gevoel? Dat is een geweldig gevoel!

Ook interesse om via Verdiwel-intervisie met collega directeuren en bestuurders in het sociaal werk te doen? Meld je dan aan bij saskiawalgemoed@verdiwel.nl